Inleiding

"Het kan weer", een veel gehoorde kreet de laatste tijd. En begrijpelijk ook. Na een periode van twee jaar met, vanwege Corona, grote en kleine beperkingen in onze bewegingsvrijheid, zijn al die beperkingen inmiddels vervallen. Ook mijn geplande volgende Camino werd daardoor twee jaar uitgesteld. Na de Camino del Norte reis, vijf jaar geleden alweer, ontstond al snel het plan om zo'n intense ervaring nog eens te beleven. Na het overlijden van Alice in 2019 verdween dat plan naar de achtergrond, maar in 2020 kwam het in gesprekken met vrienden weer regelmatig ter sprake en begreep ik dat er genoeg redenen zijn voor een nieuwe Camino. En toen kwam Corona en werd alles anders.

Nu kan het dus weer. Ook al is het opnieuw een onrustige tijd met de huidige oorlog in Oekraïne. Het wordt de Camino de la Plata, een route die vanuit het zuidelijke Spanje, Sevilla, dwars door Spanje naar het noorden loopt en natuurlijk eindigt in Santiago de Compostela. Een traject van ruim 40 etappes en met een lengte van 1000 km de langste Camino in Spanje. Met relatief weinig deelnemers, een van de rustigste ook. Niet zo gek, want met name de regio Extramadura kenmerkt zich door uitgestrekte leegte met maar weinig dorpjes en steden en 's zomers grote hitte. Precies de reden dat ik al eind maart start, dan is het nog goed te doen. En drukke Camino's vermijd ik liever! 

Net zoals vijf jaar geleden zal ik proberen een blog bij te houden. Ditmaal echter zeker niet dagelijks en in welke regelmaat dan wel weet ik nog niet. Ik laat dat over aan het moment.