Gijon
Na regen komt zonneschijn. Letterlijk, want na de wat druilerige dag gisteren scheen vandaag het zonnetje weer geregeld. En figuurlijk, want ik voel me vandaag weer helemaal fit. Na aankomst gisteren heb ik veel gerust en ben vroeg gaan slapen. Dat heeft me blijkbaar goed gedaan.
Twee hoge heuvelruggen vandaag. Het leek wel of ik weer in Baskenland was. Maar wel weer fraaie uitzichten. Vanochtend kwam ik al snel bij het punt waar de Camino Primitivo zich afsplitst van de Camino del Norte en een meer zuidwestelijke route volgt richting Oviedo. Ik heb ooit ook overwogen om deze route volgen. Meer door bergachtig terrein met prachtige natuur. Maar ook soberder wat onderdak mogelijkheden betreft. Ik heb toch al diverse mensen gesproken die die richting op gaan.
Ik ben dus verder gelopen over de kustroute richting Gijon, wat ook mijn einddoel van vandaag is. Na San Sebastián, Bilbao en Santander is dit de laatste grote stad voor Santiago. Onderweg heb ik nog gezellig een tijdje opgelopen met een vrouw uit Santa Barbara, Californië. Al met al heb ik weer lekker gelopen vandaag. Veel beter dan gisteren.
Het hondje op de foto begon eerst enorm te keer te gaan maar bleek bij nader inzien heel lief maar ook heel vervuild. Jammer hoor.
Je moet de kunst verstaan je lichaam rust te gunnen. Tijd geven om op te laden. Ik heb een aantal Surinaamse collega's, die als ik vroeg wat heb je het weekend gedaan ook zo mooi konden zeggen, Henk, Ik heb gerust. Dat is wat anders als bankhangen. Zij bedoelden ook echt, Ik heb niets gedaan en mijn lichaam en geest rust gegeven. Ik moest bijkomen van een hele week werken.
Frank, mooi man, als jij die kunst verstaat. Het is wel is waar geen wedstrijd waar jij aan deel neemt, maar je haalt je einddoel niet allen met je lichaam, maar ook met een uitgeruste geest.