A Bea
Gisterenmiddag, na aankomst in Sobrado merkte ik dat mijn Camino ik en mijn gewone ik enigszins uit elkaar liepen zal ik maar zeggen. Camino ik: zo, lange etappe geweest, eerst maar eens een terrasje pikken, ziet er gezellig uit daar. Gewone ik: wordt het niet eens tijd om een aantal beslissingen te nemen m.b.t. de laatste dagen en de terugreis? Santiago is nog maar 60 km ver. Alsjeblieft zeg, ik wil nog graag het Camino gevoel houden en heb dus geen zin om me bezig te houden met lastige logistieke zaken. Ik weet nu al dat dat problemen gaat geven. Kan wel zijn maar je kunt beter nu even door de zure appel bijten. Zucht...OK, laten we eens kijken. Het liefst wil ik zaterdag naar huis zodat ik vrijdag nog naar Finisterre kan. Aankomen in Santiago op donderdagochtend, heb ik lekker veel tijd. Vliegtuig is denk ik het goedkoopst en snelst.
Ja hoor, daar heb je het al. De prijs is veel hoger dan ik dacht en ook nog overstappen in Barcelona en daar eerst nog 5 uur wachten. Alternatief met de bus: ook duur en het duurt 30 uur. Treinen is met tig keer overstappen veel te complex. Weg Camino gevoel. Dank u wel!
Camino ik: het is al laat, laten we eerst maar gaan eten en het even laten bezinken. Misschien ook Alice even inschakelen. Die is altijd wel handig met dit soort zaken. Gewone ik: grom, grom, OK. En tijdens het eten: misschien is het handiger om buiten het weekend naar huis te gaan. Zal zo eens kijken. App van Alice: vrijdag is een directe vlucht mogelijk naar Brussel en voor de helft van de prijs. Bingo, denken beide ikken tegelijk. Maar hoe dan met Finisterre? Eerst maar eens boeken. Na een paar vijven en zessen is de reis geboekt. Vreugde dansje in de pensionkamer.
Vanochtend vroeg op weg naar de plek van bestemming, vlak na de aansluiting met de Camino del France. Camino ik: heerlijk genieten van die laatste rustige dag voor de drukte van de Camino del France. Gewone ik: genieten, genieten, ik wil toch graag naar Finisterre dus hoe kan ik dat toch geregeld krijgen? Weet je wat, ik loop woensdag gewoon in een keer door naar Santiago, dan heb ik de hele donderdag nog voor mijzelf. Eindelijk, eindelijk zijn de beide ikken in alle rust weer in balans.
Heerlijk gewandeld vandaag door mooie natuur en via een alternatieve route die mij wat dichter bij Santiago op de Camino del France heeft gebracht. De foto van de twee dames is genomen op het aansluitpunt. Zij kwamen dus van links. Het is echt shocking want het is direct file lopen!!
Morgen dus aankomen in Santiago. Daarover en over Finisterre morgen meer.
P.S. Heb net een vader en dochter uit Duitsland ontmoet die samen de Camino lopen. dames.....?
Was het zo'n.........je komt bij de molen van Groesbeek, de 40 en 50 wandelaars weer tegen.....gevoel?
Welke afstand heb je nu tot besluit nog over?
Ik hoop dat Finiserre gaat lukken voor je en anders mag je na 850 km. best denken
"Ach, tis niet t eind van de wereld"
Geniet ervan en ook van Santiago en dat nog wel op Hemelvaartsdag
De gevoelsmatige weerzin om je weer te moeten gaan bemoeien met het aarde alledaagse en dat je dan zegt: “weg Camino gevoel “ begrijp ik heel goed. Manchester is altijd dichterbij dan Santiago. Maar vriend, jij hebt en daar is het toch om begonnen met je tocht een blijvende onuitwisbare herinnering. Die pakt niemand je meer af.
Mocht je naar Finisterre gaan, maak een stilleven foto van de zolen van je schoenen en verbrandt ze daar. Dat is daar geen ongebruikelijke gewoonte.
Je hebt daar ook de geheime grot van de novice Alice, kan je wel een kaarsje branden, want zij is toch het eigenlijke einddoel.
Raadseltje voor jou: wat trekt harder, dan de zwaartekracht?
Zat op je verhaal te wachten, maar de foto's zijn de stille getuigen dat je je Camino voltooid hebt
Save trip home