Silleda

Dit verhaaltje had ik al een paar dagen geleden willen plaatsen, maar door slechte internetverbindingen e.d. lukte dat helaas niet. Bij deze dan..

Het gaat nog steeds prima. Ik loop al ruim een week in Galicië en dat betekende een radicale verandering in het landschap. Van de lege hoogvlaktes van de Extramedura naar het lieflijke groene heuvelgebied van Galicië met z’n vele, vaak verlaten, dorpjes en prachtige vergezichten. Niet dat het makkelijker is geworden,  integendeel, de te overbruggen hoogteverschillen zijn vaak lastig en moeizaam. Maar de prachtige omgeving vergoedt veel. Toeristisch is het nog steeds absoluut niet. Alles wat je ziet is authentiek, dat is ook zo bijzonder. Maar in elk dorp zie je ook wel de lelijkheid ervan: vervallen en verlaten huizen en schuren. Het weer is overigens al ruim een week prima. Soms wat bewolkt en tussen de 17 en 20 graden, met koele nachten. En nauwelijks wind!!

Het voordeel van de vele dorpjes is ook dat ik me minder zorgen hoef te maken over mee te nemen proviand. Ontbijten kan bijna altijd in vroeg geopende bars, net zoals koffie en lunch onderweg. Wel zo leuk ook, er zijn altijd wel een paar bekende lopers daar. Een paar bars pak ik er even uit: onderweg kwam ik, samen met Joachim, een mij bekende loper uit Duitsland, in een zeer authentieke bar, geleid door een vrouw, die jaren in Duitsland heeft gewoond en terugkwam om voor haar oude moeder te zorgen. Zie de foto met de oude vrouw bij de kachel. Een andere bijzondere bar is er een waar tienduizenden beschreven schelpen aan het plafond en de wanden bevestigd zijn. Zie foto. Met heerlijke muziek heb ik daar een prima half uurtje doorgebracht. 

Met de genoemde Joachim en daarbij ook Jean Luc uit Frankrijk heb ik de afgelopen dagen veel tijd doorgebracht. Met name tijdens de middagborrel en het avondeten. Veel plezier met ze gehad. Nu zijn we elkaar een beetje uit het oog verloren, maar zo gaat dat. 

Ik zit overigens al een eindje binnen de laatste honderd kilometer. A.s. woensdag hoop ik Santiago binnen te lopen. Dan zit het er alweer op. Vind ik prima hoor, het lijf is eerlijk gezegd ook wel aan wat rust toe. Zeker in de vroege ochtend duurt het even voordat ik op gang kom. Soms zijn het de spieren in de bovenbenen, soms die van de onderrug, die gevoeliger worden. De meeste last krijg ik daarvan juist als ik niet loop, in de avond dus. Maar goed, nog twee etappes van ca. 20 km elk, dus dat moet wel lukken. Ook vandaag bewust voor een korte etappe gekozen. 

Dan volgen nog een paar vrije dagen in Santiago, pas zaterdagmiddag vlieg ik terug naar huis. In elk geval wil ik in Santiago nog een pelgrimsmis in de grote kathedraal meemaken. En hopelijk lukt het om met een bus of zo een dagje naar Finisterre te gaan. Dat is 5 jaar geleden niet gelukt, dus opnieuw proberen maar. Feitelijk is dat, of Muxia, het eindpunt van elke Spaanse Camino. Daarnaast hoop ik dat ik nog een paar mij bekende lopers tegenkom in Santiago. Daar heb ik wel goede hoop op. En dan zaterdagmiddag naar huis. Helemaal goed.

Als ik in Santiago ben zal ik nog een laatste stukje plaatsen. Tot dan.