Caceres

In mijn routeboekje stond dat in deze etappe een lastige passage zit als het regent of geregend heeft. Nou lastig, lastig, zeg maar gewoon eigenlijk niet te doen. Het is woensdag , de dag na de regendag, en ik loop over een klei, gemengd met grind weggetje. Het lijkt wel of alle nare gevolgen van de regen nu onder mijn zolen blijft plakken. Hele hompen klei moet ik om de paar meter van m’n schoenen zien te krijgen. Het was toen dat ik dacht, een volgende Camino doe ik met de auto, lekker relaxed, muziekje aan, regen geen probleem.  
Een uurtje of zo verder werd de weg beter begaanbaar, brak de zon door en liep ik weer ontspannen het mooie stadje Merida door. Klei alweer vergeten. 

Dinsdag, de dag ervoor, was dus de regendag. De hele dag! En met een stevige zijwind plus een 12 km. lange kaarsrechte heuvelachtige weg (er kwam geen eind aan) werd dat geen prettige loopdag. 
Ondertussen ben ik dus de etappe plaatsen Torremejia, Merida, Alcuescar en Valdesalor gepasseerd en zit ik nu in het prachtige Caceres. 
Het weer is nogal wisselvallig, erg koud ‘s nachts, kil in de ochtend en het warmt een beetje op in de loop van de dag, als de zon tevoorschijn komt. 

Zijn er nog bijzonderheden te melden?  Jawel hoor, de passage langs het stuwmeer vlak na Merida bijvoorbeeld. Heel fraai en in het zonnetje. Daarbij heb ik een tijdje meegelopen met een jonge kerel uit Boston, USA. Even de politieke sfeer in Amerika besproken. Uren later die avond zag ik hem zitten op een terras, wenkend naar mij met iets in z’n hand. Wat blijkt, kennelijk was ik die dag ergens onderweg m’n Jacobsschelp verloren. Hij had hem zien liggen en meegenomen. Het is dezelfde schelp als die ik vijf jaar geleden ook aan m’n rugzak had hangen. Ik blij natuurlijk. 

Gisteren dacht ik in Alcuescar weer eens in een herberg terecht te komen. Het zou een hele mooie moeten zijn, ondergebracht in een groot klooster. Kom ik aan, is ie dicht. Er komt een man naar me toe, ik zet een heel teleurgesteld gezicht op, hij gaat bellen, en ik kan terecht in een soort kubusachtig bijgebouwtje. Dat bespaarde me 14 km. verder lopen. Ik natuurlijk superblij. Vooral als ik die middag urenlang, in de zon op een terras kan zitten, kopje koffie, biertje, beetje lezen, beetje doezelen, erg fijn.

Ook leuk is het als je ergens onderweg tussen een schaapskudde terecht komt, of tussen een groep koeien met hun jongen, of een ooievaar ziet zitten op een kerktoren, of wandelt door een prachtig park met bloeiende struiken. Kleine en grote dingen maken de Camino de moeite waard.

Nu ben ik dus in Caceres, een prachtige stad met een oude historische binnenstad, die een van de mooiste in Spanje moet zijn. Daarbij geen opdringerige reclames voor kroegen of souvenirwinkels. En erg gezellig ook. Morgen een heel korte etappe van maar ruim 11 km. Doorlopen is, vanwege de grote afstand daarna, geen optie. Een beetje een rustdag dus. Geen probleem hoor, hoewel er wel weer regen wordt voorspeld. Tot een volgende keer maar weer.