Sobrado dos Monxes

De meeste mede pelgrims die ik heb mogen ontmoeten hebben net zulke bijzondere ervaringen en belevenissen onderweg gehad als ik. Gisterenmiddag liep ik in Baamonde Ernesto uit Zwitserland en Sebastian uit Duitsland tegen het lijf. Zij liepen de laatste paar dagen samen en verbleven in hetzelfde hostel als ik. Vanaf het allereerste moment had ik sterk het gevoel dat zij en ik m.b.t. de Camino op totaal verschillende golflengten zaten. Voortdurend ging het gesprek over hoe lastig de Camino wel was, hoeveel km per dag er gelopen kon worden, welke boekingen er gedaan moesten worden (pelgrims die in herbergen verbleven zouden feitelijk een beetje wereldvreemd zijn), en wanneer de terugreis geboekt kon worden. Het routeboekje leek wel een soort bijbel. Ik noemde ze de meest a typische pelgrims die ik tot dat moment ontmoet had. Vonden ze wel grappig. 

Toch hebben we voor de avond een afspraak gemaakt in een lokaal restaurantje. Lang verhaal kort: het werd een hele leuke (late) avond. Langzaam gingen de gesprekken toch meer over de persoonlijke ervaringen en grappig genoeg werd uiteindelijk erkend dat er wellicht toch zo iets bestaat als een Camino gevoel. Tot mijn groot plezier vonden zij dit een van de meest ontspannen en gezellige avonden tot nu toe. Wat heb ik er van meegekregen? Ach, er zijn veel manieren om de Camino te lopen en je moet vooral je eigen weg kiezen. Maar mijn manier lijkt mij toch bevredigender. 

Ik ben nu in Sobrado, het laatste verblijf voordat ik morgenmiddag aansluit op de Camino del France en de daarbij behorende drukte. Ik ben benieuwd. Op een aantal foto's staat het eeuwenoude gigantische klooster en bijbehorende kerk, hier in Sobrado. Sinds 1966 is het weer in gebruik als klooster.