Mondonedo

19 mei 2017 - Mondoñedo, Spanje

Vandaag was het een heerlijke wandeldag. Ik heb volop genoten van de prachtige omgeving. Weg van de kust, maar zeker niet minder bijzonder. Wel zwaar want het was continu klimmen en dalen. Door uitgestorven gehuchtjes, langs verspreide boerderijen met veel eigen groententeelt en vele koeien, geiten en paarden. 

Onderweg kwam ik een vrouw uit Duitsland tegen waarmee ik even gerust en koffie gedronken heb in een piepkleine bar in the middle of no where. Plotseling stapt er een klein ventje binnen die me gelijk aan iemand doet denken :) Hij gaat naast me zitten want van ze'n moeder moet hij zijn brood nog opeten. Zijn moeder en oma runnen de bar. Een beetje terughoudend, met pretoogjes lonkend naar mijn cake bij de koffie. Ik heb hem natuurlijk een stukje gegeven en van zijn mams mocht ik een foto maken. Hij heet Pedro en is drie jaar. Omdat het zo gezellig was zijn we er een heel tijdje gebleven. 

Een poosje later heb ik nog een tijdje met een man uit Tokyo gelopen. Hij heeft kanker overwonnen en uit dankbaarheid daarvoor loopt hij nu de Camino. Grappig genoeg ook vanwege zijn zeventigste levensjaar. Dat maakt de Camino nu zo bijzonder, al die onverwachte ontmoetingen en leuke momenten. 

Nu ben ik in Mondonedo, een heel oud stadje met een schitterende cathedraal. Die heb ik dan ook uitgebreid bekeken. Nog zo iets grappigs: de hostel die ik geboekt had blijkt dicht. Een vriendelijke buurvrouw (zie foto) was zo bereidwillig om de eigenaar even te bellen, waarna blijkt dat ik de enige gast ben. Al gauw was hij weer verdwenen en heb ik het rijk voor mij alleen. Het is een prachtig hostel in een heel oud gebouw en helemaal origineel ingericht en met mooie gezamenlijke ruimtes en keuken. 

Foto’s

10 Reacties

  1. Karin (van Mirjam):
    19 mei 2017
    Jaaa koeien ! En een mooie Pedro, ontmoetingen zoals dat maken reizen altijd net een tikkie mooier. Ga zo door met al wandelend genieten .
  2. Nico:
    19 mei 2017
    Mooie verhalen en de foto's erbij zijn weer prachtig.
  3. Frank:
    19 mei 2017
    Heeeel veel koeien Karin. De koeien op de foto stonden te eten uit een trog en met hun poten in de vieze smurrie:(
  4. Henk LOOIJE:
    19 mei 2017
    Inderdaad zulke ontmoetingen geven jouw wandelavontuur een waardevolle inhoud. In Nederland noemt niemand zijn kindje meer Pietje. Je hebt gelijk al discussie met zo'n naam. Pedro vind ik ook wel mooier klinken. Kijk als jij straks “daar“ bent en ze vragen hoe je heet en jij noemt je naam zeggen zij waarschijnlijk Franciscus , a si si. Man iedereen kent je. Keep on going.
  5. Dirk Jan:
    19 mei 2017
    Helaas een tijdje niet kunnen kijken/lezen. Vandaag de schade weer ingehaald. Het lijkt me heerlijk zo'n tocht. Mooi om mee te lezen en de foto's te zien.
  6. Frank:
    20 mei 2017
    Ja het is inderdaad een belevenis Dirk Jan
  7. Cees en Tonny Nieuwkerk:
    20 mei 2017
    Hoi Frank, ga je vandaag de (nog maar) 100 km.grens bereiken, je gaat lekker!
    Hopelijk houden je schoenen het, geniet van je laatste weekje
    Succes met de spreekwoordelijke " laatste loodjes"
  8. Petronella van der Giessen:
    20 mei 2017
    Frank je gaat steeds leuker schrijven, moet je blijven doen
    Wij gaan zo op weg met 'onze' camper door Europa voor 6 weken
    Ik probeer je onderweg nog te vinden(blog;)), maar anders lees ik je de rest wel als we thuis zijn
    Nog heel veel wandelplezier en vast proficiat met het resultaat, al is de weg ernaar toe het belangrijkst
    Het ga je goed, groetjes Petro
  9. Frank:
    20 mei 2017
    Dank je Petro, heel veel plezier met jullie camper avontuur. Geniet er van!!
  10. Frank:
    20 mei 2017
    Nee Tonny, vandaag nog niet. En mijn schoenen, dat wordt een race tegen de kilometers...:)